शिक्षकलाई मर्यादा नगर्दासम्म समस्या हल हुँदैन. भीम रेग्मी म विद्या मन्दिर बागलुङमा पढ्दादेखि नै शिक्षकहरू अधिकारका लागि आन्दोलनमा लागेको थाहा थियो, र २०८० सम्म पनि अवस्था उस्तै छ । २०४६ मा परिवर्तन भयो र २०४७ मा सम्बिधान बन्यो । पहिलाका शिक्षक गोबिन्दराज जोशी शिक्षा मन्त्री बने -तर शिक्षकका समस्या समाधाान भएनन् । २०६५ मा देशमा गणतन्त्र आयो र प्रदिप नेपाल शिक्षा मन्त्री बने र पनि शिक्षकका समस्या उस्तै रहे । २०७२ मा नयाँ सम्बिधान बन्यो । २०६५ पछि दिनानाथ शर्मा, गोपालमान श्रेष्ठदेखि देबेन्द्र पौडेल शिक्षा मन्त्री बने । २०७९ मा देशभरीबाट शिक्षक काठमाण्डौं आए र पनि निकास मिलेन किन? १. सिंहदरबारको कर्मचारी प्रशासनले शिक्षकलाई आफु समान भएको हेर्न चाहान्न। २. शिक्षा मन्त्रालय शिक्षकका समस्या बुझ्नै चाहान्न । ३. समाजमा शिक्षकप्रति हेयको भावना छ र नै शिक्षा क्षेत्रमा समस्या छन् । ४. कर्मचारी खरिदारबाट नायब सुब्बा र नायब सुब्बाबाट अधिकृत, उपसचिव, सहसचिवमा वा सचिव सम्म पुग्छ तर सिंहदरबारको कर्मचारी प्रशासनले शिक्षकमा यो ब्यबस्था देख्न नै चाहान्न । ५. प्राविको शिक्षकलाई प्रावि दोश्रो र प्रथम बनाएर छोड्छ । अब शिक्षक समाजमा प्रावि प्रथम भएपनि तलैको शिक्षक बन्छ । तर कर्मचारी २४ घ को बाटो भए पनि बढुवा भएर अधिकृत हुन्छ । यसका लागि प्रावि तेश्रोबाट योग्यताका आधारमा बढुवा गर्दा निमावि, त्यहाँबाट बढुवा गर्दा मावि (माविलाई अध्यापक नामाकरण गर्ने), माविबाट उप-अध्यापक र माथिको पदलाई सह-अध्यापक बनाउन किन नसकिने? गाउँ पञ्चायत हुँदै गाउपालिका हुन्छ भने प्रअको स्थानमा प्रमुख अध्यापक भनेर नयाँ नामाकरण गर्दा बिग्रन्छ के? जब सम्म शिक्षकलाई मर्यादा सरकारबाट हुँदैन तबसम्म देशमा नयाँ आशाको बिरुवा झाँगिन्न ।. (रेग्मी त्रिभुवन विश्वविद्यालयका प्राध्यापक हुन् ।).