जिन्दगी. लक्ष्मी पाैडेल खै के मिल्दैन, सोचेजस्तै हुन्न यो कस्तो खाले जिन्दगी त्यति सजिलो कहाँ छ र छोरी? भन्नुहुन्थ्यो बाले जिन्दगी. हाँसी खुसी रहेकाहरु कतिबेला रुँदै बाँच्नुपर्छ थाहै नहुने सायद रोएर बाँच्न नसक्नेहरुले अनाहकमै फाले जिन्दगी. दु:ख सुख सजिला अप्ठ्यारा हण्डर-ठक्कर सबै सहनुपर्छ आमा सधैँ भन्नुहुन्छ, यो अनुभव हो छोरी सम्हाले जिन्दगी. गीतैजस्तो भो जिन्दगी, खुसी फाट्यो मनै फाट्यो फाटिरह्यो फाटिरहन्छ, टालिरहन्छु एकैठाउँमा कतिपटक टालेँ जिन्दगी. यसै भएन, उसै भएन, म मेरै बाटो गर्छु तँ तेरै बाटो गर् छैन गुनासो छैन, जस्तोसुकै भइजाओस् अब साले जिन्दगी! २१ माघ २०८०.